حمیدرضاآفریده

محمد رئوف قنبری (متولد اول مهرماه 1332 در قروه سنندج) دوره اول متوسطه را در شهرستان قروه سنندج و دوره دوم متوسطه (دیپلم) در شهرستان همدان (سال 1353) گذراند. در پاییز همان سال بعد از موفقیت در كنكور به تهران آمد و در رشته علوم آزمایشگاهی تشخیص طبی مشغول تحصیل شد و پس از اتمام دوره تحصیل در وزارت نفت مشغول به كار شد و در حال حاضر جزو كارشناسان برجسته این وزارتخانه است.در سال 1360 ازدواج كرد و ثمره این پیوند دو فرزند پسر است ـ شاگردی (هنرجویی) را در محضر استاد حاتم عسكری در مركز حفظ و اشاعه موسیقی آغاز و در محضر بزرگانی چون شاپور رحیمی، علی‌آقا داور، مهدی كمالیان امین‌الله رشیدی و بیشتر از همه استاد رجبعلی امیری فلاح تلمذ كرد.جهت ادای دین و به‌جا آوردن حق استاد و شاگردی، اقدامات قابل توجهی برای استاد امیری انجام شد: قبل از همه، معرفی استاد به آقای رضا مهدوی مدیریت وقت پژوهشهای كاربردی موسیقی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و دعوت ایشان به صفحه هنری روزنامه كیهان و درج مصاحبه استاد امیری در روزنامه و در نتیجه، پی‌آمدهای خوب بعدی و همچنین دعوت از شبكه سراسری رادیو «نوای آشنا» در سال 1372 و ضبط چند برنامه آواز به همراهی سنتور مهدوی در منزل قنبری و پخش آن آوازها در سراسر ایران به همت آقایان مهدوی و سیدعلیرضا میرعلی‌نقی ـ معرفی استاد امیری به هنرجویان و اساتید جوان در جلسات متعدد در محافل هنری منزل قنبری و معرفی استاد امیری به آقای محمد بیگلری‌پور مدیریت وقت مركز حفظ و اشاعه موسیقی به عنوان استاد آواز و مذاكره با مسئولین صدا و سیما جهت برقراری حقوق ماهیانه كه به علت درگذشت استاد امیری فقط یك ماه پرداخت شد.طبق قرارداد با آقای بیگلری‌پور، می‌بایست ماهی یك جلسه، استاد امیری توسط آقای قنبری به مركز حفظ و اشاعه آورده شود و تمامی هنرجویان كه زیر نظر چند تن از اساتید آواز تعلیم می‌دیدند در یك محل جمع شوند و به آواز استاد امیری گوش بدهند. ـ متأسفانه به دلیل هم‌زمانی فوت فقط یك جلسه این امر مهم اتفاق افتاد.لازم به ذكر است كه در آن سالها اساتید آواز برای تدریس یك روز در هفته، ماهیانه حداكثر هشت هزار تومان حق‌التدریس دریافت می‌داشتند ولی برای استاد امیری به خاطر شأن و مقامی كه داشتند در یك ماه چكی به مبلغ سی هزار تومان صادر و توسط مدیریت مركز حفظ و اشاعه در اختیار ایشان قرار گرفت. دوستان و دوستداران استاد امیری شاهد بودند كه قنبری و همسر فداكار و پارسایش چگونه مثل دو فرزند با محبت، امیری سالخورده را مهربانی و مواظبت می‌كردند و چقدر در برقراری آسایش او كوشا بودند و آنچنان در رابطه با او عاطفی و فداكار بودند كه خانواده امیری از آنها با احترام فراوان یاد می‌كنند. قنبری تا آخرین لحظه كه استاد را به خاك می‌سپردند مانند فرزندی عاشق چشم از او برنداشته و بعد از مرگ او نیز با تلاش بسیار در برقراری مراسمی آبرومند برای او، ارادتش را ابراز نمود.

رئوف قنبری به دعوت رضا مهدوی مدیریت وقت به هنرستان حوزه هنری دعوت شد و از باسابقه‌ترین مدرسین آواز در هنرستان حوزه هنری بوده است و شاگردانی چون سالار عقیلی و حمیدرضا گلشن در آواز تربیت كرده است. همچنین در همراهی ساز و آواز استعدادهای جوانی مثل احسان ذبیحی‌فر (كمانچه و پیانو)، حمیدرضا پور افضل (تار)، شروین مهاجر (كمانچه)، سعید نایب محمدی (عود) و .... با ایشان كار كرده‌اند كه همگی در گروههای بزرگ و شناخته‌شده فعالیت دارند. وی در منزل نیز كلاس آواز دارد و چند تن از هنرجویانش نیز در سطح مطلوب هستند ولی به عللی از ذكر نام آنها خودداری می‌كند. محمد رئوف قنبری از هنرمندان گمنام و باارزش است كه در آوازخوانی تقلید نمی‌كند (با صدای ذاتی خودش آواز می‌خواند) و در منزل جلسات متعدد با موسیقیدانان و شعرا دارد و در اشاعه موسیقی اصیل فعال است.

منبع : بزرگان موسیقی سنتی ایران